ScreenShot Stories #3 Rain !

RAIN

 

Yalnızdı. Hemde çok yalnız. Onu bu hale getirenlere mi kızmalıydı yoksa sırtındaki ağırlığı kat kat artıran gecenin sessizliğine mi. Bilemiyordu. Hiçbir şey bilemiyordu. Gri sis bulutlarının doldurduğu küçük bir odadaydı sanki. Nefes almakta zorlanıyor, baktığı hiçbir şeyi göremiyordu. Çaresizdi. Birazda korkuyordu. Hayır hayır çok korkuyordu. Yaşadığı şeylerin tekrarlanmasından, aynı hikayelerde rol almaktan korkuyordu. Belki de bu yüzden yalnızdı. Kim bilebilirdi ki?

Geceleri gül bahçesine geliyordu biraz olsun rahatlamak için ama fayda etmiyordu. Her gece tekrarladığı bu girişimden elde ettiği tek şey daha fazla ‘soğuk’tu. Evet üşüyordu. Ama onu üşüten hafif esen rüzgar değil, kimsesinin olmamasıydı. Evet kimsesi yoktu. Hem de hiç kimsesi! Ne bir arkadaş ne bir tanıdık ne de bir düşman. Düşmanı bile yoktu. O kadar yalnızdı ki, onun varlığını önemseyip ona güç veren tek şey yağmur damlalarıydı…